Rozdział siódmy.

W dzień pogrzebu  wszyscy byli rozkojarzeni.Kiedy już byli w kościele wszyscy oczywiście  ubrani na czarno chyba tak właściwie tylko my płakałyśmy .Widok mamy leżącej w trumnie nie dawał Majce spokoju .Tak właściwie to ona nic nie pamięta z tego pogrzebu bo wszystko działo się tak nagle.Pamięta tylko końcówkę kiedy każdy  brał ziemię w ręce i rzucał jakby mama nic dla nich nie znaczyła ona biegła w inną stronę ale nie pamięta kto ją zatrzymał .Jedyny moment,który pamięta to ten gdy klęcząc razem z Moniką  ksiądz wziął je za ręce i cofnął.To był chyba najgorszy z dni.Bo nie każdy chowa swoją mamusię w wieku 7 lat.Babcia po pogrzebie spytała jej taty czy chce z nimi mieszkać u niej ale ona nie chce aby pił.Mógł z nimi mieszkać gdyby tylko przestał pić.ale wybrał wódkę. Już wszyscy myśleli ,że będzie lepiej bo przecież co jeszcze złego mogło się im przydarzyć ale jej brat Piotr nie pogodził się z śmiercią mamy mamy zaczął  pić.Stał się zupełnie innym człowiekiem .Jego życie od tej chwili polegało na piciu bójkach i różnych innych dennych rzeczach .Śmierć  mamy kompletnie go rozbiła.Po kilku miesiącach policja przyszła do ich domu oznajmiła ,że Piotrek pobił pewnego chłopaka skopał go i wyzwał uderzył kilka razy z pięści .Wszyscy znowu przeżyli koszmar.
-Piotrek co się dzieje ?Co oni mówią? To prawda -zapytała Monika
-Tak.A co miałem pozwolić obrażać mu moją dziewczynę ?-odpowiedział
Monika stała zapatrzona w jego brązowe oczy zapełnione łzami.
-Ale dlaczego?Dlaczego nie myślałeś o konsekwencjach?Pomyślałeś o nas ?
Jej brat nie wiedział  co odpowiedzieć Policja zabrała go  na posterunek Sprawa sądowa odbyła się.Piotr dostał 2 lata w zawieszeniu .

 moblo.


Wzięłam jej zeszyt i przepisałam na bloga bo ona by nie napisała .;D
Następny rozdział pojawi się za niedługo.; )